۱- فصلی بودن کار گزسازی: رونق کار گزسازی در نیمه دوم هر سال ، بویژه در فصل زمستان است . با آغاز بهار و گرم شدن هوا مخصوصا در تابستان ، فعالیت های این واحدها کاهش یافته و با رکود بازار مصرف، تولید برخی از این کارگاه ها به کمتر از ۴/۱ کاهش می یابد . این امر علاوه بر رکود اقتصادی در بلداجی ، بیکاری بسیاری از کارگران این واحدها را در پی دارد.
۲- عدم دسترسی مستقیم به بازار مصرف : حجم تولید گز در بلداجی ایجاب می کند که این محصول به خارج از استان و شهر های بزرگ صادر گردد. نداشتن تشکیلات صنفی منسجم و ضعف برنامه ریزی جهت صادرات ، باعث می گردد که این کار بوسیله واسطه ها صورت گیرد و افزایش بی رویه قیمت فروش را به دنبال داشته باشد .
۳- بی ثباتی نرخ مواد اولیه گزسازی : مواد اولیه مهم گزسازی از جمله : گز انگبین ، شکر ، مغزپسته و بادام و گلوکز از ثبات قیمت یا افزایش منطقی برخوردار نیست و هر چند وقت با افزایش بی رویه قیمت آنها تولید گز و قیمت گذاری آن با مشکل جدی روبرو می گردد .
۴- مشکل مالیات : بنا بر اظهارات گزسازان بلداجی ، اداره امور مالیاتی بر مبنای ۱۶ % سود دهی خالص این محصول ، سقف مالیاتی کارگاه های گزسازی را تعیین می کند . با توجه به مشکلات فوق از جمله نداشتن خرده فروشی ، عدم دسترسی مستقیم به بازار مصرف و بی ثباتی قیمت مواد اولیه ، کسب این میزان درآمد امکان پذیر نیست . لازم است اداره محترم دارایی در تعیین مالیات این واحدها واقعیت های موجود را مد نظر قرار دهد .
۵- فراوانند مردمی در سراسر کشور که هنوز می پندارند بلداجی نام یکی از کارگاه های گزسازی در اصفهان است . این مشکل مسئولیت اتحادیه گز سازان ، مسئولین شهر ، شهرستان و حتی استان را دو چندان می نماید تا با تبلیغات مناسب و در پیش گرفتن راهکار های منطقی و برنامه ریزی شده ، در راستای معرفی این محصول و شهر و محل تولید آن ، تلاشی در خور بنمایند. وقتی گز بلداجی در رسانه های عمومی بویژه شبکه های تلوزیونی علاوه بر بلداجی به عنوان یکی از نمادهای مشخص استان چهارمحال وبختیاری قلمداد می شود ، انتظار بی جایی نخواهد بود که مسئولین استان نسبت به موضوع اهمیت و حساسیت بیشتری نشان داده و در جهت فراهم ساختن توسعه ، صادرات و معرفی شایسته ی آن ، دست کم در سطح کشور ، اقدامات لازم را انجام دهند .